NEZAKETEN ALKIŞLANACAKLAR İLE AYAKTA ALKIŞLANACAKLARI KARIŞTIRMAYIN

Nezaketen alkışlanacaklar ile ayakta alkışlanacaklara aynı muameleyi yaptığımız zaman bir süre sonra ayakta alkışlanacak nitelikte insan kalmaz. Çünkü ayakta alkışlanacak değerdeki kişiye haksızlık ederek onu “sönme” davranışına iteriz. Bireyleri tabii ki de motive etmeliyiz ancak takdirimizin ölçüsü mutlaka değerin ölçüsünde olmalıdır.

Sönme davranışı, kişinin davranış değiştirmesidir. Bu konu basit gibi görünse de, gerek aile gerekse personel psikolojisi açısından çok önemlidir. Örneğin eşinize çok sık çiçek veriyorsunuz… Özel bir gün diyelim ki doğum günü… o gün de hediye yerine çiçek götürdüğünüzde eşiniz, “Yine mi çiçek?”  diyebilir. Çiçeği gördüğünde bayanlar mutlu olurlar. Ancak süreklilik arz ettiğinde onu sizin göreviniz gibi algılarlar. Burada bir parantez de açmak gerekir: kadınların çiçekleri sevdiği bilinir, aslında sevdikleri şey, kendilerine çiçek alacak ince bir ruha sahip olmanızdır. Az önceki örnekteki koca da eğer getirdiği çiçeğe karşı istediği tepkiyi alamazsa çiçek vermeye karşı söner, yani almak istemez.

Aynı şekilde bir işyeri düşünelim. Patron ya da genel müdür, biri tembel biri çalışkan olan personeline eşit davranıyorsa, çalışkan olanın hakkı olan takdir duygusunu her iki personele de aynı yansıtıyorsa ya da her ikisine de memnuniyetsiz davranıyorsa bu durumda çalışkan personel söner; nasıl olsa çalışan da bir, yatan da diye düşünerek çalışmalarını yavaşlatır. Yani çalışmaya karşı sönme davranışı gösterir.

Sürekli gelişim için sizi olumlu geliştirebilecek kişi ve programları izlemeye devam edin...