ÇORAPLAR

PSİKOTERAPİK HİKAYELER.10

ÇORAPLAR

Çevresinde sevilen, sayılan bir adam çok hastalanmıştı. Ölümünün yaklaştığını anlayınca çocuklarını yanına çağırdı. “Size bir tek vasiyetim var.” dedi. “Beni çoraplarımla gömeceksiniz.”

Sonra da büyük oğlunu yanına çağırdı ve kapalı bir zarf verdi. “Bunun içinde bir mektup var. Ama zarfı çok zor durumda kaldığınızda, halledemediğiniz bir sorun olduğunda ya da ne yapacağınızı bilmediğiniz bir durumla karşılaşınca açacaksınız.” diye tavsiye etti.

Çocukları “çorap” sorununu pek anlamadılar. Babalarının ne yapmak istediğini bir süre aralarında tartıştılar. Ve büyük oğul zarfı güzelce sakladı. Baba bir süre hasta yattı, bu arada “çorap” vasiyeti de tabii oğullarının akıllarından çıktı.

Sonra bir gün adamcağız öldü. Tüm aile başında toplanmış son saygı görevlerini yaparken hepsinin kafasında “çorap” sorunu canlandı. Oğulları ailenin öteki büyüklerine babalarının sorununu açtılar, ama vasiyeti her duyan itiraz etti. Sonunda bir din adamına gitmeye karar verdiler, din adamı da çoraplarla gömülmenin dini geleneklere uygun olmadığını söyledi. Babalarını çok seven çocukları onun son isteğini yerine getirebilmek için düşündüler, taşındılar, ama bir çare bulamadılar. Kime danıştılarsa olumsuz yanıt almışlardı.

Tüm çocuklar sıkıntıyla kara kara düşünürken adamın en büyük oğlunun aklına babasının bıraktığı zarf geldi. Kardeşlerine söyledi, hepsi birden “Açalım, belki orada bir çare buluruz.” dediler. Büyük oğul zarfı gizlediği yerden aldı, getirdi. Küçük, sade bir zarftı. Açtılar. İçinde küçük bir kağıt vardı. Üzerindeki yazıyı büyük oğul okudu, sonra kardeşlerine verdi.

Kağıtta şu yazıyordu: “Sevgili çocuklarım, işte gördünüz, öbür dünyaya çoraplarınızı bile götüremiyorsunuz. Siz de size bıraktığım malı mülkü kullanırken bunu hiç unutmayın.”