DEVE

PSİKOTERAPİK HİKAYELER.15

(Becerileriniz, yetenekleriniz, özellikleriniz, tecrübeleriniz, sevginiz sadece doğru yerdeyseniz işinize yarar. Şu anda neredesiniz?)

DEVE

Anne ve yavru deve, tembel tembel yemeklerini yerken, birden yavru, anneye dönmüş ve: 
- Sana bir şey sorabilir miyim, anne?

- Elbette yavrum, sor.

- Anne, bizim niye hörgücümüz var?

Anne gururla:

- Bu hörgüçlerde biz su biriktiririz yavrum ve bu sayede çölde herhangi birisinden çok daha uzun süre susuz dayanabiliriz.

- Peki anne, bizim bacaklarımız niye bu kadar uzun ve ayaklarımız yuvarlak?

- Evladım, der anne deve biraz daha gururlanarak:

- Bu sayede biz çölün kumlarında herkesten daha rahat ve daha hızlı hareket edebiliriz.

- Bunu da anladım. Peki, kirpiklerimiz niye böyle uzun? Bazen görüşümü bile bozuyorlar.

- Hayatım, onlar gözlerimizi çölün kumlarından korur, gözümüze kum kaçmaz.

- Anladım, hörgüçlerimiz çölde daha uzun dayanabilmemiz için su depolar; bacaklarımız uzun ve böylece çölde daha hızlı ve rahat hareket edebiliriz; kirpiklerimiz gözlerimizi çölün kumlarından korur. Anlayamadığım şey, o zaman bu Allah’ın cezası hayvanat bahçesinde ne işimiz var?