ÇOK ARKADAŞIM VAR

PSİKOTERAPİK HİKAYELER.19

ÇOK ARKADAŞIM VAR

Çevresi geniş, kariyerli, iyi bir hayat standardı olan bir adam varmış.

Adam bir gün işine son vermek zorunda kalmış. Hastalanmış, biraz hayattan uzaklaşmış. Hayat standardı da eskisi gibi değilmiş. Arkadaşlarını aramak istememiş.

8-9 yıl sonra işler değişmiş. İyi bir iş fırsatı yakalamış. Üstelik bu öyle bir iş fırsatıymış ki; işi olsun, olmasın herkesin  ekstra kazanma şansı varmış. Hemen telefonunu eline almış, ilk annesini sonra da yıllar önce çalıştığı bir arkadaşını aramış. O arkadaşını da çok aralıklı ararmış ama bir iş fırsatı duyduğunda illaki haber verirmiş. 

Ve haftalarca tüm arkadaş ve iş çevresinden tanıdığı, samimi olduğu insanları aramaya başlamış. Liste çok uzunmuş, her gün hiçbir iş yapmadan yalnız bu listedeki isimleri aramış.

Hiçkimse bu adamın teklif ettiği çalışmayı kabul etmemiş. Kimisi defalarca bahaneler uydurmuş. Kimisi adamın kendi çıkarı için onu aradığını düşünmüş ve reddetmiş. Çok samimi arkadaşları sana döneceğim vs. demiş ama hiç dönen olmamış. "Bu kadar zaman aramadı da, şimdi niye arıyor, ne çıkarı var?", diye düşünmüşler. Halbuki adam aradığında " Bu kadar zamandır aramadığın halde, bak böyle bir fırsat eline geçince beni unutmamışsın." deyip, sevineceklerini umuyormuş. Hatta tekrar aradığında, o yıllar önceki çok samimi olduğu kişiler telefonlarını dahi açmamışlar. Adam kendisini ifade etmiş ama anlayan olmamış.

Yalnız ailesi ve ilk aradığı arkadaşı onunla birlikte bu yola çıkmış. Bu iş ona çok önemli bir şeyi öğretmiş.

Adam artık anlamış: bir tek dostu ve pek çok arkadaş sandığı kişi varmış...

Tek dostu ile yıllar sonra tekrar bir araya gelmenin keyfini çıkartmışlar.

Yazan: Fikuz