ŞİDDETİN NESİLLERARASI AKIMI...

Anneler ve babalar ya da çocuğu büyütmek durumunda kalanlar yani ebeveyn, çocuğu büyütürken eğer sözlü ya da fiziki şiddet uygularsa bunu kodlayan çocuk büyüdüğü zaman genellikle şiddet yanlısı oluyor. Ancak istisnalar tabiki de var.

Ailenin çocuğu yetiştirme dönemi çok önemli. Çoğu aile, şiddet uygularken bunu terbiye olarak görüyor. Çocuk da büyüdüğünde aslında eşini bastırdığını, terbiye ettiğini, istediği tarz davranışlar sergilemesine yönlendirdiğini sanıyor. Bunu eşinin yanısıra çocuklarına da uyguluyor.

Bazıları da klinik vaka olduğu için bu ve benzeri davranışları sergiliyor ki; klinik vakalar benim uzmanlık alanımın dışında... 

Anne ve babalar, sizler ne derecede şiddet kullanacağınızın kontrolünü elinizde tuttuğunuzu ve bunu bir terbiye aracı olarak kullandığınızı düşünebilirsiniz. Ancak ne kadar zarar vermeyeceğinizi düşünseniz de çocuğa karşı kullandığınız şiddetin boyutu onun psikolojisinde onarılması imkansız yaralar açıyor. Çünkü sizin nerede duracağınızı bilmeden sonsuz olduğunu düşünerek korkuyorlar. Şayet siz, dünyada olup olacak çocuğa en iyi davranılacak olan aile ortamında huzur yerine korku veriyorsanız, onları acz içinde bırakıyorsanız, bırakın çevrenizdekilere nezaket gösterisi, vefat edenlere, hastalara üzülme tirajedisini... En iyi olmanız gereken kişiler aileniz, en nezaket göstermeniz gerekenler aileniz ve en üzülmeniz gerekenler yine aileniz...

Aileye iyi olmadıktan sonra ne yapayım ben dışardakine iyi davrananı...